Kasama ang Isang Gagamba
Kasama ang Isang Gagamba
B uri- Pelikula
- Misteryo
- Thriller
Si Morgan Freeman ay naiinip sa mga lalaking unang bumaril at nagtatanong sa ibang pagkakataon. Ito ay isang papuri. Kung siya ay naninirahan sa papel ng isang hitman Nurse Betty o ng isang lifer convict sa Ang Shawshank Redemption , ang aktor, sa kanyang default na pagpapahayag ng mapagnilay-nilay na pahinga, ay namumuhunan kahit na ang pinaka-aktibo o marahas ng mga karakter na may pagkamaalalahanin; tapos nag shoot siya. Isa siyang action figure ng mahabagin na konserbatibo.
Sa ganitong mga pamantayan, ang papel ni Dr. Alex Cross — Washington, D.C., police detective at psychologist, at ang pulis na kumukuha ng isang mandaragit sa Kasama ang Isang Gagamba - ay isang tagabantay. Sa katunayan, unang pinalamanan ng Freeman ang bayani ng pinakamabentang serye ng mga thriller ni James Patterson na may mga pira-pirasong pamagat ng nursery-rhyme apat na taon na ang nakakaraan sa Kiss the Girls . At sa mahigpit na Crossology, Mga batang babae ay talagang isang sequel nito, ang una sa mga nobelang Krus.
Ngunit ang reverse order ay halos hindi mahalaga. Gagamba may kaunting pagkakahawig sa libro, bukod sa katotohanan na ang mala-web na kwento ay isang nakakaakit na malagkit na bitag ng mga laro sa isip at mga plot trick pati na rin ang aksyon, at ang kidnapper ay isang napakatalino na psychopath (siyempre) na nagngangalang Gary Soneji (Michael Wincott, na may boses na parang honeyed battery acid), na dumukot sa anak ng isang senador ng U.S. dahil sa isang baluktot na pagkahumaling sa kidnapper ng sanggol na Lindbergh. Tulad ng sa libro, ang kasosyo ni Cross sa kaso ay isang ahente ng Secret Service na nagngangalang Jezzie Flannigan (Monica Potter, na may boses na tulad ni Julia Roberts sa masikip na sapatos).
Marami sa mga subplot at ancillary preoccupations ng aklat ni Patterson ay hindi nakapasok sa unang ginawang screenplay ng Marc Moss; kabilang sa mga ito ay ang regular na binabanggit ni Cross-sa kamalayan ng pagiging isang African-American deputy chief of detectives sa isang lungsod na nakararami sa mga itim. Ngunit ganoon din iyon para sa direktor ng New Zealand na si Lee Tamahori, na nagtagal upang mahanap ang kanyang artistikong katayuan sa Hollywood kasunod ng kanyang nakamamanghang 1994 homegrown debut, Dati ay Mandirigma . (Sa Talon ng Mulholland at, sa mas mababang antas, Ang dulo , ang instinct ni Tamahori para sa emotional sinew ay natakpan ng pang-aakit ng studio fat.) Sa anumang paraan, ang tonic ng pagdidirekta ng mga episode ng Ang mga Soprano mukhang isang magandang ehersisyo: Kasama ang Isang Gagamba gumagalaw sa isang maigting, well-metered na bilis, isa na nagbibigay-daan para sa mga eksena ng sikolohikal na paghuhukay - tulad ng kapag si Cross ay nakikipag-usap sa isang lalong naguguluhan na si Soneji sa pamamagitan ng telepono - pati na rin ang mga eksena ng cranked-up na aksyon.
Sa isang punto, kailangang tumakbo si Cross patungo sa impiyerno at pabalik sa buong D.C. sa isang ransom drop na alam ng lahat na idinirekta ng kidnapper, na nagpapabilis kay Cross sa pamamagitan ng isang serye ng mga tawag na inilagay sa mga cell phone at, kamangha-mangha, sa palaging gumagana at available na mga pay phone. Walang ganap na dahilan para sa panunukso na ito, na hindi makatiis sa pagsisiyasat ng lohika at hindi maaaring hindi napupunta sa dalawang tawag sa telepono nang masyadong mahaba. Ngunit iyon din ang nagpapasaya sa thriller na ito. Habang sinasanay ni Tamahori ang kanyang camera sa ordinariness ng mga lansangan, ipinakita ni Morgan Freeman na may kakayahan siya, pambihira, tumakbo at mag-isip nang sabay.
Kasama ang Isang Gagamba| uri |
|
| genre |
|
| mpaa | |
| runtime |
|
| direktor | |